De verschillende fases van ontwikkeling van het kunstwerk zullen hier te zien zijn. Waar mogelijk in woord, beeld en geluid.
Uitgangspunt is de toren. De toren is mijn hoofd. In de toren hangt een mobile met "eeuwig" draaiende platen. Deels beschilderd, deels spiegelend, deels transparant. De platen zijn mijn gedachten. Daar omheen proberen wij mijn brein te scheppen.
De beelden van de MRI-scan van de hersenen van Henk de Boer zijn binnen.
Grafisch ziet het er fantastisch en zeer inspirerend uit.
Beelden van de schedel, maar het gaat om het brein. Daarvan binnenkort beelden.
en dit zit erin.....
Vraag:
Wie heeft er daadwerkelijk in mijn hoofd gekeken? Antwoord:
De tandarts! Ik denk voor mijn tanden maar weet je dat zeker?
De doktersassistentes, bij het uitspuiten van mijn oren. Zagen ze daar
alleen oorsmeer of kunnen ze verder kijken dan mijn buis van
eustachius?
Vrouwenogen dus!
Vervolgens vrouwenogen verzameld op zoek naar het ultieme portret.
De ogen ingevoerd in mijn hersenscan.
Op de basis-track werken de ogen in combinatie met de hersenscans bijna hypnotiserend.
Nu ik in mijn eigen hoofd zit merk ik pas dat het geheel slechts een
tel, een ogenblik is van mijn gedachten en door ons ongemerkt is
opgerekt tot een klein uur.
Opeens worden we ons ook bewust van het feit dat 400 jaar geleden de
toren gebouwd werd. De bouw stopte toen de centen op waren.
Onvoltooid, kreeg de toren een plat dakje met een
koepeltje. Een interieur is er nooit geweest. Nu na 400 jaar zijn wij
degenen die de "maagdelijke" toren zijn interieur geven. Als opvolgers
van de bouwmeester van toen.
